وقتی دست هایت را نذر نیکویی ها میکنی ، شکوفه های تبسم و رضایت در دستان مهربانت می شکفد.
وقتی از جاده های تلخ و تاریک گناه حذر میکنی و به کوچه باغ های خواب و مناجات او قدم می گذاری ، اجابت است که از رد گام هایت می روید. وقتی مروارید زیبایی هایت را به صدف حیا و عفاف می سپاری ، خدا دریا دریاتو را آبی میکند. آنقدر آبی که آسمان به تو رشک می برد .
میدانی ! آینه ی نگاهت همیشه شفاف و زلال است و دست هایت همیشه پاک و منزه ...
وقتی با اهنگ نجابت و وقار پنجره ی دلت را به سمت زندگی امروز می گشایی ، پروانه های صداقت و راستی روی گلهای نجیب زندگی ات می نشیند.ان وقت عطر سر به زیر آیه های احساست ، کوچه ی امروز را سرشار می کند .
تو خوب میدانی آراستن و آراستگی مثل شکوفه های دامن بهار مثل رنگین کمان چشم را به تماشا دعوت میکند و خوب تر میدانی که شبنم اگر روی لطافت گل بنشیند ، چه تصویر بدیعی خلق میکند و چه چشم ها را مسحور خویش ، و شاید این است که عمر گل به چشم بر هم زدنی می ماند .
منبع : http://gholehejab.blogfa.com/post/26- ۹۴/۱۱/۰۲
